குறிஞ்சி மலர்கள்

நெருப்பில் பூக்கள் அன்று, வார்த்தைகள் தடிப்பாக வழக்குமன்றமானது வீடு... பொறுப்பில்லாத ஒரு போராட்டம் அரங்கேற பார்வையாளராய் ரெண்டு பாவப்பட்ட குழந்தைகள்... தாக்குகிற வார்த்தைகள் தாறுமாறாய் வந்துவிழ நோக்கிக்கொண்டனர் குழந்தைகள் இருவரும் எப்போதோ பார்த்த ஏதோவொரு திரைப்படம்போல் அப்பாவுக்கொரு பிள்ளை அம்மாவுக்கொரு பிள்ளையென்று பக்கத்துக் கொருவராகப் பிரிக்கப்படுவோமோ என்ற அச்சத்தில் துளிர்த்தது அழுகையின் முதல்துளி... துப்பாக்கி யிருந்திருந்தால் தோட்டாக்கள் பாயும்போல உச்சகட்டத்து வார்த்தைச்சீறல்கள்... முன்னிரவு வரை மோதல் தொடர்ந்திருக்க, பசியும் பதைப்புமாய் உறங்கிப்போன குழந்தைகளின் கனவிலும் கூட கடுமையான சண்டைதான்... அடித்து எழுப்பியதுபோல் அதிகாலை விடியலில் துடித்து எழுந்தது என்ன நடந்ததோ என்று... தாறுமாறாய்த் துடிக்கும் இதயத்தைச் சுமந்தபடி முகத்தில் அறையக் காத்திருக்கும் அதிர்ச்சியை எதிர்நோக்கி, மெள்ள அறையைவிட்டு வந்தது ஒரு பிள்ளை... வெளியே, முற்றத்துக் குழாயடியில் முகம்திருப்பி நின்றிருந்த அப்பாவுக்கு அங்கே முதுகுதேய்த்துக் கொண்டிருந்தாள் அம்மா... அசம்பாவிதம் ஏதும் இல்லையென்ற நிம்மதியில் 'அப்பாடா...

கார்த்தாலே யிருந்து கால்கடுக்க நிக்கிறேன் எடையைப் பார்த்துப் போடுதம்பி, உலையரிசி வீட்டில்இல்லை... சேர்த்துவச்ச காசுக்கு ரேஷன்வாங்க ஓடிவந்தேன் அடுத்து, வாங்கிவச்ச அரிசிவேக விறகுதேடிப் போகவேணும்... உண்ணாமல் இங்கே வயிறுகள் காய்ந்திருக்க, உண்ணாவிரத மென்றால் பொன்னாடை போர்த்திவிட்டு, நீர்த்துப் போகின்ற நம்பிக்கை நிலையாக, தோற்றுப் போகின்ற உண்மைகள் புலனாக, ஓட்டுப் போடென்று நேற்றிரவு சொல்லிச்சென்றார்... பசியடைத்த காதும் பஞ்சடைந்த கண்ணும் ரசிக்கவில்லை அந்தத் தேர்தல்நேர வார்த்தைகளை... ருசியை மறந்துவிட்டு பசிக்குப் பழகிவிட்டோம் வசிக்கும் ஊருக்குள் வன்முறைகள் பார்த்துவிட்டோம்... கூட்டாட்சிக் கொடுமையும் வீட்டாட்சி வீம்புகளும் காட்டாட்சி நடத்திடும் காலக் கொடுமையிலே, ஓட்டுப் போட்டுவிட்டு வந்துவிட்டால் ஒருவிரலில் மைவைப்பார் போடாமல் இருந்தாலோ கள்ளஓட்டில் கைவைப்பார்... இருக்கின்ற தேசத்தில் இல்லாமல் போகாமல் இல்லாமை எப்பொழுது இல்லாமல் போகுமென்று, சொல்லாமல் மனமழுத்தும் சோகங்கள் தீர்த்துவைக்க எல்லாக் கடவுளையும் வேண்டி அழுத்தமாக, ஓட்டுப்போடுங்க, அதையும் பார்த்துப் போடுங்க...