மனிதக் கூடுகள்

-


நெட்டையாக வளர்ந்திருக்கும்
கட்டிடக் காடுகள்...

ஒற்றைவீட்டு இடப்பரப்பில்
கற்றையாக வீடுகட்டி
பெட்டி நிறைக்கின்ற
பட்டணத்து வித்தைகள்...

சட்ட மடித்துவைத்த
கைப்பிடிச் சுவற்றினில்
கட்டிடத்துக் கிழிசல்களாய்
அசைந்துகாயும் ஆடைகள்...

ஒட்டிவைத்த வாசல்கோலம்
தொட்டிவைத்த குறுஞ்செடிகள்
தீப்பெட்டிக் குச்சிகளாய்
அடுக்குகளில் மனிதர்கள்...

ஊஞ்சலாடும் பால்பைகள்
ஓடியாடும் பிள்ளைகள்
மாடிவீட்டுச் சன்னல்களில்
முகம்தேடும் இளைஞர்கள்...

தோளுரசிச் சென்றாலும்
ஏறெடுத்துப் பார்க்காமல்
வேகமாய்ப் படியிறங்கும்
வேலைநேர மனிதர்கள்...

அடுத்தடுத்து வாசல்கள்
அழுத்தமான நிஜமுகங்கள்
ரசனைகளைத் தொலைத்தபடி
நகர்ந்துபோகிறது நகரவாழ்க்கை.

கருத்துகள்

  1. ராமலக்ஷ்மி29 ஏப்ரல், 2010 அன்று 6:42 PM

    நல்லா சொல்லியிருக்கீங்க நகர வாழ்க்கையை.

    //ஒட்டிவைத்த வாசல்கோலம்
    தொட்டிவைத்த குறுஞ்செடிகள்//

    ம்ம்! ம்ம்:)!

    பதிலளிநீக்கு
  2. sathishsangkavi.blogspot.com30 ஏப்ரல், 2010 அன்று 10:40 AM

    //தோளுரசிச் சென்றாலும்
    ஏறெடுத்துப் பார்க்காமல்
    வேகமாய்ப் படியிறங்கும்
    வேலைநேர மனிதர்கள்...//

    சரியாகச் சொல்லியிருக்கறீங்க...

    பதிலளிநீக்கு
  3. சுந்தரா30 ஏப்ரல், 2010 அன்று 4:33 PM

    //ராமலக்ஷ்மி said...

    நல்லா சொல்லியிருக்கீங்க நகர வாழ்க்கையை.

    //ஒட்டிவைத்த வாசல்கோலம்
    தொட்டிவைத்த குறுஞ்செடிகள்//

    ம்ம்! ம்ம்:)! //

    நன்றிகள் அக்கா!

    பதிலளிநீக்கு
  4. சுந்தரா30 ஏப்ரல், 2010 அன்று 4:33 PM

    //Sangkavi said...

    //தோளுரசிச் சென்றாலும்
    ஏறெடுத்துப் பார்க்காமல்
    வேகமாய்ப் படியிறங்கும்
    வேலைநேர மனிதர்கள்...//

    சரியாகச் சொல்லியிருக்கறீங்க...//

    நன்றி சங்கவி!

    பதிலளிநீக்கு
  5. காமராஜ்30 ஏப்ரல், 2010 அன்று 8:22 PM

    அப்பாட எவ்வளவு நாளாச்சு, என் பிறந்த வீட்டுக்கு வந்து.
    சந்தங்களும் தொலையாத,அர்த்தங்களும் பிறழாத தாளக்கவிதை இது.
    நல்லாருக்கு சுந்தரா.

    பதிலளிநீக்கு
  6. சுந்தரா2 மே, 2010 அன்று 1:58 PM

    மிக்க மகிழ்ச்சி அண்ணா, நெகிழ்ச்சியும்கூட...

    பிறந்தவீடுன்னு சொல்லிட்டீங்க. நினைக்கும்போதெல்லாம் வரலாம் :)

    பதிலளிநீக்கு
  7. மெல்லினமே மெல்லினமே3 மே, 2010 அன்று 10:01 AM

    varungaalathula inime ippdithan irukkum
    pola, nalla irukkunga 1.
    vaazhthukkal.

    பதிலளிநீக்கு

கருத்துரையிடுக

இந்த வலைப்பதிவில் உள்ள பிரபலமான இடுகைகள்

தமிழுக்கு வணக்கம்!

-
படம்
தொட்டிலிட்டுத் தாலாட்டி துணையாய்க் கரம்பிடித்து கட்டிலில் கனியமுதாய்க் காதல் மொழி பேசி என்னை உருவாக்கி என்னோடு கலந்துவிட்ட அன்னைத் தமிழுக்கு ஆயிரம் வணக்கங்கள்!!!
மேலும் படிக்கவும்

நான்...இயற்கை பேசுகிறேன்!

-
படம்
எங்கு பார்த்தாலும் புலம்பல் இப்படியா பெய்வதென்ற குமுறல்... வெள்ளம் என்கிறீர்கள் வெறுப்பைக்கொட்டி எழுதுகிறீர்கள்... உள்ளும்புறமும் தண்ணீரென்று ஊரெல்லாம் அங்கலாய்க்கிறீர்கள்... ஆனால், என்ன குற்றம் செய்தேன் நான்? வா வா என்று வருந்தி அழைத்தீர்கள்... வாடுது பயிரென்று வயலில் நின்று விம்மினீர்கள்... கடவுளே, உனக்குக் கண்ணில்லையா? என்று கையை நீட்டிக் கதறினீர்கள்... கடனைக் கட்ட வழியில்லாமல் கடிதம் எழுதிவிட்டுக் கழுத்தில் கயிற்றை மாட்டிக்கொண்டீர்கள்... கோயில் கண்ட இடமெல்லாம் யாகத்தீ வளர்த்தீர்கள், மழைக்காக ஜெபித்தீர்கள், தொழுகையில் அழுதீர்கள்... கழுதைக் கெல்லாம் கல்யாணம் பண்ணிவைத்து வெய்யில் வானத்தை வெறித்து நின்றீர்கள்... மரங்களுக்குப் பதிலாக மாடிவீடாய் அடுக்கிக்கட்டி இறங்கிவந்து அனைவருமாய் கூட்டுப் பிரார்த்தனை செய்தீர்கள்... ஏரிகளில் இடம்வாங்கி எடுப்பாய் வீடுகட்டி ஏசி போட்டு மாளவில்லை எப்போ வரும் மழையென்றீர்கள்... இத்தனையும் கேட்டுவிட்டு எத்தனை தவிக்கிறீர்களென்று, ஐயோ என இரங்கி ஆறுதலாய்ப் பொழிகையில், குளமாகுது ஊரென்று குமுறிக்குமுறி அழுகிறீர்கள்
மேலும் படிக்கவும்

ஜனனம்

-
படம்
அலுத்து உடல்வலிக்க அன்றைய உணவுக்காக உழைத்துத் திரும்பிடும் வறுமைச் சேலைக்காரி... மலையளவு துயரம் மனசினில் புதைந்திருக்க தலைச்சுமையில் முள்விறகு வயிற்றிற்குள் முட்டும்பிள்ளை... அவள் காயாத விறகெடுத்து காய்ந்துபோன வயிற்றோடு அடுப்பைக் கூட்டி உலையேற்றும் இரவுவேளை... கழற்றிப் போட்டுவந்த தலைப்புச் சேலையினில் முடிந்துவைத்த காசுக்குக் குடித்துவந்த அவள் கணவன்... அடுப்பில் உலைகொதிக்க அனலாக மனம்தகிக்க தழலாக வந்துவிழும் சாராய வசவுச்சொற்கள்... எடுத்துக்கொள் கடவுளே இந்தவாழ்க்கை இனியும்வேண்டாம் என்று மனம்குமுற எழுந்தது வயிற்றில்வலி... சுழித்துச் சிதறடித்த வேதனையை விழுங்கிவிட்டு உரக்கக் குரல்கொடுத்தாள் கணவனை அழைப்பதற்கு... போதையின் போர்வையில் புலம்பிக் கிடந்தவனின் காதில் விழாதகுரல் அயலாரை அழைத்துவர அடுப்பின் கணகணப்பில் அரைகுறை இருள்விளக்கில் சிரிப்பை மறந்தவளின் வாழ்க்கையில் ஒளிஉதயம்... வீறிட்டு அழுதபிள்ளை விரல்பூவால் தொடச்சிலிர்த்து மாறியது சோகம் முகிழ்த்தது மென்முறுவல்... பெற்றமகன் முகத்தைப் பெருமையுடன் பார்த்தவேளை அவள் பட்டதுயரமெல்லாம் பஞ்சாகிப் பறந்ததங்கே...
மேலும் படிக்கவும்