ஆணவத்தின் கரைகளில் அகதிகளாய்ப் பெண்கள்!

-



சண்டையின் வாசனை
கவிந்து கிடந்தது வீட்டில்...

என்ன செலவுசெய்தீர்களென்று
இயல்பாய் எழுந்த கேள்விக்கு,
'என்னசெய்தால் உனக்கென்ன'
என்ற ஆணவம் பதிலாக,

ரெண்டு வருஷ வாழ்க்கையின்
அர்த்தம் விளங்காமல்,
துண்டுதுண்டாகிப்போனது
துணையானவளின் மனசு..

வீசப்பட்ட வார்த்தைகளை
வலைபோட்டுத் தேடி,
ஆத்திரம் கூட்டிக்கூட்டி
அனலேற்றியது நினைவு...

எட்டத்தில் இருக்கும்
உறவுகளைத் தொலைபேசி,
குற்றப் பத்திரிகை
வாசிக்க விருப்பமின்றி,

கிட்டப்போய் மறுபடியும்
கேள்விகளால் நியாயம்கேட்க,
சட்டையேதும் செய்யாமல்
சம்பாதிப்பவன் வெளியேற,
கண்ணீராய்ப் பெருகிக்
கடலானது தன்னிரக்கம்...

கேட்டாலும் குற்றம்
கேட்க விருப்பமின்றி,
கேள்விகளாய் மனதில்
புதைத்தாலும் கஷ்டம்...

வேலைக்குப் போகாத
படித்தவளாய்க் கேட்டுவிட்டு,
இன்று,
வீட்டோடு இருப்பவளைத்
துச்சமாகப் பார்க்கக்கண்டு
கூசித்தான்போனது மனசு...

பெண்ணாகச் சார்ந்திருத்தல்
பெருமையில்லை என்றுணர்ந்து,
கண்ணீரில் மனத்தையும்
தண்ணீரில் முகத்தையும்
நன்றாகக் கழுவிவிட்டு
நிறைய யோசித்தாள்...

ஆனால்,
எடுத்தமுடிவுகள் எல்லாவற்றிலும்
எதிரே வந்துநின்றது,
அழைத்தணைக்க யாருமின்றி
அழுதுகொண்டிருந்த அவள் குழந்தை...

பெண்மனதின் தவிப்பையும்
பெருகிவந்த அவமானத்தையும்
ஒரு குவளை நீரோடு
உள்ளே விழுங்கிவிட்டு
மண்ணாகத் தலைப்பட்டாள்,
மௌனமாய் அழுதது மனசு!

கருத்துகள்

  1. சந்தனமுல்லை23 ஜூன், 2010 அன்று 6:44 PM

    ஒரு சிறுகதையை வாசித்த மாதிரி இருந்தது! மிக அருமையாக கையாலாகத்தனத்தை எழுதியிருக்கிறீர்கள்!

    பதிலளிநீக்கு
  2. ராமலக்ஷ்மி23 ஜூன், 2010 அன்று 9:40 PM

    வழமை போலவே சிறப்பான கவிதை சுந்தரா.

    பதிலளிநீக்கு
  3. காமராஜ்24 ஜூன், 2010 அன்று 3:52 AM

    இயல்பை அப்படியே கவிதைத்தட்டில் பறிமாறக் கைவந்திருக்கிறது சுந்தராவுக்கு.நல்லாருக்குப்பா.
    நலம் தானே.நாளாச்சல்லாவா.வாருங்கள் தங்கச்சி. இந்த வலையில் நம்மைச் சற்று ஆசுவாசப்படுத்திக்கொள்வோம்.

    பதிலளிநீக்கு
  4. அம்பிகா24 ஜூன், 2010 அன்று 12:34 PM

    \\ரெண்டு வருஷ வாழ்க்கையின்
    அர்த்தம் விளங்காமல்,
    துண்டுதுண்டாகிப்போனது
    துணையானவளின் மனசு\\
    எத்தனை வருடம் ஆனாலும் இப்படி வாழ்பவர்கள் இருக்கத்தான் செய்கிறார்கள்.
    அருமையா எழுதியிருக்கீங்க, சுந்தரா.

    பதிலளிநீக்கு
  5. ஹுஸைனம்மா24 ஜூன், 2010 அன்று 1:39 PM

    //ஒரு குவளை நீரோடு
    உள்ளே விழுங்கிவிட்டு//

    ம்ம்..

    பதிலளிநீக்கு
  6. சுந்தரா1 ஜூலை, 2010 அன்று 4:17 PM

    //சந்தனமுல்லை said...
    ஒரு சிறுகதையை வாசித்த மாதிரி இருந்தது! மிக அருமையாக கையாலாகத்தனத்தை எழுதியிருக்கிறீர்கள்!//

    நன்றிகள் முல்லை!

    பதிலளிநீக்கு
  7. சுந்தரா1 ஜூலை, 2010 அன்று 4:18 PM

    //ராமலக்ஷ்மி said...
    வழமை போலவே சிறப்பான கவிதை சுந்தரா.//

    நன்றிகள் அக்கா!

    பதிலளிநீக்கு
  8. சுந்தரா1 ஜூலை, 2010 அன்று 4:19 PM

    //காமராஜ் said...
    இயல்பை அப்படியே கவிதைத்தட்டில் பறிமாறக் கைவந்திருக்கிறது சுந்தராவுக்கு.நல்லாருக்குப்பா.
    நலம் தானே.நாளாச்சல்லாவா.வாருங்கள் தங்கச்சி. இந்த வலையில் நம்மைச் சற்று ஆசுவாசப்படுத்திக்கொள்வோம்.//

    மகிழ்ச்சி அண்ணா...

    மிக்க நன்றி!

    பதிலளிநீக்கு
  9. சுந்தரா1 ஜூலை, 2010 அன்று 4:20 PM

    //அம்பிகா said...
    \\ரெண்டு வருஷ வாழ்க்கையின்
    அர்த்தம் விளங்காமல்,
    துண்டுதுண்டாகிப்போனது
    துணையானவளின் மனசு\\
    எத்தனை வருடம் ஆனாலும் இப்படி வாழ்பவர்கள் இருக்கத்தான் செய்கிறார்கள்.
    அருமையா எழுதியிருக்கீங்க, சுந்தரா.//

    நிஜம்தான் அம்பிகா, நன்றி!

    பதிலளிநீக்கு
  10. சுந்தரா1 ஜூலை, 2010 அன்று 4:21 PM

    //Maria Mcclain said...
    You have a very good blog that the main thing a lot of interesting and useful!hope u go for this website to increase visitor.//

    நன்றி மரியா!

    பதிலளிநீக்கு
  11. சுந்தரா1 ஜூலை, 2010 அன்று 4:22 PM

    //ஹுஸைனம்மா said...
    //ஒரு குவளை நீரோடு
    உள்ளே விழுங்கிவிட்டு//

    ம்ம்..//

    நன்றி ஹுசைனம்மா :)

    பதிலளிநீக்கு
  12. அப்பாவி தங்கமணி (சஹானா இணைய இதழ்)7 ஜூலை, 2010 அன்று 7:33 PM

    நல்ல உணர்வு பதிவுங்க... ஒரு தோழியின் நிலை கண் முன் வந்தது... இந்த காலத்திலும் இப்படி மனிதர் உண்டு தான்...

    பதிலளிநீக்கு

கருத்துரையிடுக

இந்த வலைப்பதிவில் உள்ள பிரபலமான இடுகைகள்

தமிழுக்கு வணக்கம்!

-
படம்
தொட்டிலிட்டுத் தாலாட்டி துணையாய்க் கரம்பிடித்து கட்டிலில் கனியமுதாய்க் காதல் மொழி பேசி என்னை உருவாக்கி என்னோடு கலந்துவிட்ட அன்னைத் தமிழுக்கு ஆயிரம் வணக்கங்கள்!!!
மேலும் படிக்கவும்

நான்...இயற்கை பேசுகிறேன்!

-
படம்
எங்கு பார்த்தாலும் புலம்பல் இப்படியா பெய்வதென்ற குமுறல்... வெள்ளம் என்கிறீர்கள் வெறுப்பைக்கொட்டி எழுதுகிறீர்கள்... உள்ளும்புறமும் தண்ணீரென்று ஊரெல்லாம் அங்கலாய்க்கிறீர்கள்... ஆனால், என்ன குற்றம் செய்தேன் நான்? வா வா என்று வருந்தி அழைத்தீர்கள்... வாடுது பயிரென்று வயலில் நின்று விம்மினீர்கள்... கடவுளே, உனக்குக் கண்ணில்லையா? என்று கையை நீட்டிக் கதறினீர்கள்... கடனைக் கட்ட வழியில்லாமல் கடிதம் எழுதிவிட்டுக் கழுத்தில் கயிற்றை மாட்டிக்கொண்டீர்கள்... கோயில் கண்ட இடமெல்லாம் யாகத்தீ வளர்த்தீர்கள், மழைக்காக ஜெபித்தீர்கள், தொழுகையில் அழுதீர்கள்... கழுதைக் கெல்லாம் கல்யாணம் பண்ணிவைத்து வெய்யில் வானத்தை வெறித்து நின்றீர்கள்... மரங்களுக்குப் பதிலாக மாடிவீடாய் அடுக்கிக்கட்டி இறங்கிவந்து அனைவருமாய் கூட்டுப் பிரார்த்தனை செய்தீர்கள்... ஏரிகளில் இடம்வாங்கி எடுப்பாய் வீடுகட்டி ஏசி போட்டு மாளவில்லை எப்போ வரும் மழையென்றீர்கள்... இத்தனையும் கேட்டுவிட்டு எத்தனை தவிக்கிறீர்களென்று, ஐயோ என இரங்கி ஆறுதலாய்ப் பொழிகையில், குளமாகுது ஊரென்று குமுறிக்குமுறி அழுகிறீர்கள்
மேலும் படிக்கவும்

ஜனனம்

-
படம்
அலுத்து உடல்வலிக்க அன்றைய உணவுக்காக உழைத்துத் திரும்பிடும் வறுமைச் சேலைக்காரி... மலையளவு துயரம் மனசினில் புதைந்திருக்க தலைச்சுமையில் முள்விறகு வயிற்றிற்குள் முட்டும்பிள்ளை... அவள் காயாத விறகெடுத்து காய்ந்துபோன வயிற்றோடு அடுப்பைக் கூட்டி உலையேற்றும் இரவுவேளை... கழற்றிப் போட்டுவந்த தலைப்புச் சேலையினில் முடிந்துவைத்த காசுக்குக் குடித்துவந்த அவள் கணவன்... அடுப்பில் உலைகொதிக்க அனலாக மனம்தகிக்க தழலாக வந்துவிழும் சாராய வசவுச்சொற்கள்... எடுத்துக்கொள் கடவுளே இந்தவாழ்க்கை இனியும்வேண்டாம் என்று மனம்குமுற எழுந்தது வயிற்றில்வலி... சுழித்துச் சிதறடித்த வேதனையை விழுங்கிவிட்டு உரக்கக் குரல்கொடுத்தாள் கணவனை அழைப்பதற்கு... போதையின் போர்வையில் புலம்பிக் கிடந்தவனின் காதில் விழாதகுரல் அயலாரை அழைத்துவர அடுப்பின் கணகணப்பில் அரைகுறை இருள்விளக்கில் சிரிப்பை மறந்தவளின் வாழ்க்கையில் ஒளிஉதயம்... வீறிட்டு அழுதபிள்ளை விரல்பூவால் தொடச்சிலிர்த்து மாறியது சோகம் முகிழ்த்தது மென்முறுவல்... பெற்றமகன் முகத்தைப் பெருமையுடன் பார்த்தவேளை அவள் பட்டதுயரமெல்லாம் பஞ்சாகிப் பறந்ததங்கே...
மேலும் படிக்கவும்