உறவுகளைச் சுமந்தவன்...

-


கடைத்தெருவில் உந்தன்
கரம்பிடித்துக் கொண்டபடி
கண்ணில்கண்ட அத்தனையும்
கேட்டுக்கேட்டு அடம்பிடிப்பேன்...

கொஞ்சமும் தயங்காமல்
தங்கையென் முகம்பார்த்து
அண்ணன் வளர்ந்தபின்னே
அத்தனையும் தருவேனென்பாய்...

நடைநடந்து என் பாதம்
நோகுமென்று மனம்வருந்தி
உப்புமூட்டையாக எனை
வீடுவரை சுமந்துசெல்வாய்...

வறுமையுடன் போராடும்
உறவுகளைச் சுமப்பதற்காய்
சுடும்நீர் விழிநனைக்க
கடல்கடந்து பயணம்கொண்டாய்...

முதுகில் சுமந்தபாசம்
மனசில் கனத்திருக்க
விரைவில் வருவாயென்று
வருஷம்பல காத்திருந்தேன்...

தந்தைக்குப் பணமனுப்பி
தங்கையென் மணமுடித்தாய்
ஊரும்உறவும் மெச்ச
சீர்சிறப்புச் செய்யவைத்தாய்...

மாவரைத்துப் பிழைத்ததுபோய்
மாடிமனை ஆனபின்னும்
நாடுவிட்டுப் போனநீயும்
வீடுவரத் தாமதமேன்?

உன்னுடைய இடத்தை
இங்கே
பொன்பொருளால் நிரப்பிவிட்டு
என்னுடைய சோதரனே,
எங்கே நீ தவிக்கின்றாயோ?...

கருத்துகள்

  1. வல்லிசிம்ஹன்28 நவம்பர், 2008 அன்று 12:37 PM

    தந்தைக்குப் பணமனுப்பி
    தங்கையென் மணமுடித்தாய்
    ஊரும்உறவும் மெச்ச
    சீர்சிறப்புச் செய்யவைத்தாய்...

    மாவரைத்துப் பிழைத்ததுபோய்
    மாடிமனை ஆனபின்னும்
    நாடுவிட்டுப் போனநீயும்
    வீடுவரத் தாமதமேன்?//

    மிக வருத்தம் தரும் உண்மை.
    அழகா அமைந்திருக்கிறது கவிதை. சுந்தரா.

    பதிலளிநீக்கு
  2. சுந்தரா19 டிசம்பர், 2008 அன்று 11:44 PM

    அந்நிய நாட்டில் வசிக்கும் நிறையப்பேரின் அனுபவங்களைக் கேட்கையில் மனசில் வருத்தம்தான் தோன்றுகிறது வல்லிம்மா...

    நன்றி!

    பதிலளிநீக்கு

கருத்துரையிடுக

இந்த வலைப்பதிவில் உள்ள பிரபலமான இடுகைகள்

தமிழுக்கு வணக்கம்!

-
படம்
தொட்டிலிட்டுத் தாலாட்டி துணையாய்க் கரம்பிடித்து கட்டிலில் கனியமுதாய்க் காதல் மொழி பேசி என்னை உருவாக்கி என்னோடு கலந்துவிட்ட அன்னைத் தமிழுக்கு ஆயிரம் வணக்கங்கள்!!!
மேலும் படிக்கவும்

நான்...இயற்கை பேசுகிறேன்!

-
படம்
எங்கு பார்த்தாலும் புலம்பல் இப்படியா பெய்வதென்ற குமுறல்... வெள்ளம் என்கிறீர்கள் வெறுப்பைக்கொட்டி எழுதுகிறீர்கள்... உள்ளும்புறமும் தண்ணீரென்று ஊரெல்லாம் அங்கலாய்க்கிறீர்கள்... ஆனால், என்ன குற்றம் செய்தேன் நான்? வா வா என்று வருந்தி அழைத்தீர்கள்... வாடுது பயிரென்று வயலில் நின்று விம்மினீர்கள்... கடவுளே, உனக்குக் கண்ணில்லையா? என்று கையை நீட்டிக் கதறினீர்கள்... கடனைக் கட்ட வழியில்லாமல் கடிதம் எழுதிவிட்டுக் கழுத்தில் கயிற்றை மாட்டிக்கொண்டீர்கள்... கோயில் கண்ட இடமெல்லாம் யாகத்தீ வளர்த்தீர்கள், மழைக்காக ஜெபித்தீர்கள், தொழுகையில் அழுதீர்கள்... கழுதைக் கெல்லாம் கல்யாணம் பண்ணிவைத்து வெய்யில் வானத்தை வெறித்து நின்றீர்கள்... மரங்களுக்குப் பதிலாக மாடிவீடாய் அடுக்கிக்கட்டி இறங்கிவந்து அனைவருமாய் கூட்டுப் பிரார்த்தனை செய்தீர்கள்... ஏரிகளில் இடம்வாங்கி எடுப்பாய் வீடுகட்டி ஏசி போட்டு மாளவில்லை எப்போ வரும் மழையென்றீர்கள்... இத்தனையும் கேட்டுவிட்டு எத்தனை தவிக்கிறீர்களென்று, ஐயோ என இரங்கி ஆறுதலாய்ப் பொழிகையில், குளமாகுது ஊரென்று குமுறிக்குமுறி அழுகிறீர்கள்
மேலும் படிக்கவும்

ஜனனம்

-
படம்
அலுத்து உடல்வலிக்க அன்றைய உணவுக்காக உழைத்துத் திரும்பிடும் வறுமைச் சேலைக்காரி... மலையளவு துயரம் மனசினில் புதைந்திருக்க தலைச்சுமையில் முள்விறகு வயிற்றிற்குள் முட்டும்பிள்ளை... அவள் காயாத விறகெடுத்து காய்ந்துபோன வயிற்றோடு அடுப்பைக் கூட்டி உலையேற்றும் இரவுவேளை... கழற்றிப் போட்டுவந்த தலைப்புச் சேலையினில் முடிந்துவைத்த காசுக்குக் குடித்துவந்த அவள் கணவன்... அடுப்பில் உலைகொதிக்க அனலாக மனம்தகிக்க தழலாக வந்துவிழும் சாராய வசவுச்சொற்கள்... எடுத்துக்கொள் கடவுளே இந்தவாழ்க்கை இனியும்வேண்டாம் என்று மனம்குமுற எழுந்தது வயிற்றில்வலி... சுழித்துச் சிதறடித்த வேதனையை விழுங்கிவிட்டு உரக்கக் குரல்கொடுத்தாள் கணவனை அழைப்பதற்கு... போதையின் போர்வையில் புலம்பிக் கிடந்தவனின் காதில் விழாதகுரல் அயலாரை அழைத்துவர அடுப்பின் கணகணப்பில் அரைகுறை இருள்விளக்கில் சிரிப்பை மறந்தவளின் வாழ்க்கையில் ஒளிஉதயம்... வீறிட்டு அழுதபிள்ளை விரல்பூவால் தொடச்சிலிர்த்து மாறியது சோகம் முகிழ்த்தது மென்முறுவல்... பெற்றமகன் முகத்தைப் பெருமையுடன் பார்த்தவேளை அவள் பட்டதுயரமெல்லாம் பஞ்சாகிப் பறந்ததங்கே...
மேலும் படிக்கவும்