கோபங்கள் கலைகையில்...

-


யூத்ஃபுல் விகடனில் படிக்க, இங்கே...

விகடனுக்கு நன்றி!

கோபங்கள் கலைகையில்...
****************************


இறங்கமாட்டேனென்று
அடம்பிடிக்கிற
இடுப்புக் குழந்தையாய்
அழுத்தமாயிருந்தது கோபம்...

தோற்கிற அறிகுறிகள்
தென்பட்ட மாத்திரத்தில்
இறக்கிவிடப்பட்ட குழந்தையின்
எரிச்சல் அழுகுரலாய்
வெடித்துக்கிளம்பியது கண்ணீர்...

கண்ணீர் துடைத்துவிட்ட
கைகளின் ஸ்பரிசத்தில்
மெல்லப் புரிந்தது
முழுமையான கரிசனம்...

கரிசனத்தின் பிடியில்
கர்வங்கள் கழன்றுவிழ,
இழுத்தணைத்துக்கொண்டு
தோளில் விம்மியது அன்பு!

கருத்துகள்

  1. ராமலக்ஷ்மி23 மார்ச், 2010 அன்று 9:28 AM

    //இறங்கமாட்டேனென்று
    அடம்பிடிக்கிற
    இடுப்புக் குழந்தையாய்
    அழுத்தமாயிருந்தது கோபம்...//

    ஆரம்பமே அழகு. அன்புக்கே என்றும் வெற்றி. அருமையான கவிதை சுந்தரா.

    பதிலளிநீக்கு
  2. சத்ரியன்23 மார்ச், 2010 அன்று 1:18 PM

    //இறங்கமாட்டேனென்று
    அடம்பிடிக்கிற
    இடுப்புக் குழந்தையாய்
    அழுத்தமாயிருந்தது கோபம்...//

    அழகான துவக்கம்...!

    பதிலளிநீக்கு
  3. சுந்தரா23 மார்ச், 2010 அன்று 4:01 PM

    நன்றி அக்கா!

    நன்றி சத்ரியன்!

    பதிலளிநீக்கு
  4. Unknown27 மார்ச், 2010 அன்று 6:00 AM

    குறிஞ்சி மலர்கள் எனையும் இங்கு ஈர்த்து வந்தது
    மிகஅருமையான கவிதை சுந்தராக்கா,
    எழுத்துக்களினால் உணர்வுகளைத் தட்டியெழுப்பும் கலை உங்கள் கவிதை. :)

    பதிலளிநீக்கு
  5. சுந்தரா27 மார்ச், 2010 அன்று 4:53 PM

    உங்களை இங்கே கண்டதில் மிக்க மகிழ்ச்சி பாலன் தம்பி :)

    அடிக்கடி வாங்க.

    நன்றி!

    பதிலளிநீக்கு

கருத்துரையிடுக

இந்த வலைப்பதிவில் உள்ள பிரபலமான இடுகைகள்

தமிழுக்கு வணக்கம்!

-
படம்
தொட்டிலிட்டுத் தாலாட்டி துணையாய்க் கரம்பிடித்து கட்டிலில் கனியமுதாய்க் காதல் மொழி பேசி என்னை உருவாக்கி என்னோடு கலந்துவிட்ட அன்னைத் தமிழுக்கு ஆயிரம் வணக்கங்கள்!!!
மேலும் படிக்கவும்

நான்...இயற்கை பேசுகிறேன்!

-
படம்
எங்கு பார்த்தாலும் புலம்பல் இப்படியா பெய்வதென்ற குமுறல்... வெள்ளம் என்கிறீர்கள் வெறுப்பைக்கொட்டி எழுதுகிறீர்கள்... உள்ளும்புறமும் தண்ணீரென்று ஊரெல்லாம் அங்கலாய்க்கிறீர்கள்... ஆனால், என்ன குற்றம் செய்தேன் நான்? வா வா என்று வருந்தி அழைத்தீர்கள்... வாடுது பயிரென்று வயலில் நின்று விம்மினீர்கள்... கடவுளே, உனக்குக் கண்ணில்லையா? என்று கையை நீட்டிக் கதறினீர்கள்... கடனைக் கட்ட வழியில்லாமல் கடிதம் எழுதிவிட்டுக் கழுத்தில் கயிற்றை மாட்டிக்கொண்டீர்கள்... கோயில் கண்ட இடமெல்லாம் யாகத்தீ வளர்த்தீர்கள், மழைக்காக ஜெபித்தீர்கள், தொழுகையில் அழுதீர்கள்... கழுதைக் கெல்லாம் கல்யாணம் பண்ணிவைத்து வெய்யில் வானத்தை வெறித்து நின்றீர்கள்... மரங்களுக்குப் பதிலாக மாடிவீடாய் அடுக்கிக்கட்டி இறங்கிவந்து அனைவருமாய் கூட்டுப் பிரார்த்தனை செய்தீர்கள்... ஏரிகளில் இடம்வாங்கி எடுப்பாய் வீடுகட்டி ஏசி போட்டு மாளவில்லை எப்போ வரும் மழையென்றீர்கள்... இத்தனையும் கேட்டுவிட்டு எத்தனை தவிக்கிறீர்களென்று, ஐயோ என இரங்கி ஆறுதலாய்ப் பொழிகையில், குளமாகுது ஊரென்று குமுறிக்குமுறி அழுகிறீர்கள்
மேலும் படிக்கவும்

ஜனனம்

-
படம்
அலுத்து உடல்வலிக்க அன்றைய உணவுக்காக உழைத்துத் திரும்பிடும் வறுமைச் சேலைக்காரி... மலையளவு துயரம் மனசினில் புதைந்திருக்க தலைச்சுமையில் முள்விறகு வயிற்றிற்குள் முட்டும்பிள்ளை... அவள் காயாத விறகெடுத்து காய்ந்துபோன வயிற்றோடு அடுப்பைக் கூட்டி உலையேற்றும் இரவுவேளை... கழற்றிப் போட்டுவந்த தலைப்புச் சேலையினில் முடிந்துவைத்த காசுக்குக் குடித்துவந்த அவள் கணவன்... அடுப்பில் உலைகொதிக்க அனலாக மனம்தகிக்க தழலாக வந்துவிழும் சாராய வசவுச்சொற்கள்... எடுத்துக்கொள் கடவுளே இந்தவாழ்க்கை இனியும்வேண்டாம் என்று மனம்குமுற எழுந்தது வயிற்றில்வலி... சுழித்துச் சிதறடித்த வேதனையை விழுங்கிவிட்டு உரக்கக் குரல்கொடுத்தாள் கணவனை அழைப்பதற்கு... போதையின் போர்வையில் புலம்பிக் கிடந்தவனின் காதில் விழாதகுரல் அயலாரை அழைத்துவர அடுப்பின் கணகணப்பில் அரைகுறை இருள்விளக்கில் சிரிப்பை மறந்தவளின் வாழ்க்கையில் ஒளிஉதயம்... வீறிட்டு அழுதபிள்ளை விரல்பூவால் தொடச்சிலிர்த்து மாறியது சோகம் முகிழ்த்தது மென்முறுவல்... பெற்றமகன் முகத்தைப் பெருமையுடன் பார்த்தவேளை அவள் பட்டதுயரமெல்லாம் பஞ்சாகிப் பறந்ததங்கே...
மேலும் படிக்கவும்