சுடச் சுடரும் சம்சாரம்??!

-
காலையில இன்னிக்கு
கவிதையொண்ணு எழுதினேன்,
நாலுவரி படிக்கிறேன்
புடிச்சிருக்கா சொல்லுங்க...

சட்டைக்குப் பித்தானைத்
தச்சு வைக்கச்சொல்லி
பத்துநாளாச் சொல்லுறேன்,
பத்திரிகைக்கு எழுதித்தான்
பாழப் போச்சுதுபோ...

சந்தைக்குப் போனப்ப
அவரைக்காய் வாங்கினேன்,
உங்களுக்குப் பிடிச்சதுபோல்
கறிசமைச்சு வச்சிருக்கேன்...

என்னத்த சமைச்சுவச்சு
என்னதான் போட்டியோ,
ரத்தத்தில் சர்க்கரையும்
கொதிப்பும்தான் கூடிப்போச்சு...

நல்லபடம் வந்திருக்குன்னு
நளினியக்கா சொன்னாங்க,
ஞாயித்துக் கிழமையில
நாமளும் போகலாமா?

நம்மவீட்டுக் கதையவச்சே
நாலுபடம் எடுத்துரலாம்
இன்னுமென்ன புதுக்கதையை
அங்கபோயி பாக்கப்போறே?

பள்ளிக்கூட லீவுக்கு
பாட்டிவீட்டுக்குப் போவோம்னு
புள்ளைக சொல்றாங்க
பத்துநாள் போகவா?

ஒத்தையா உட்டுட்டு
உறவாடக் கேக்குதோ?
சோத்தைப் பொங்கினமா
வீட்டைப் பாத்தமான்னு
'சிவனே'ன்னு இரு...
புள்ளைங்க ரெண்டுபேரும்
போயிட்டு வரட்டும்!

கருத்துகள்

  1. பெயரில்லா31 மார்ச், 2010 அன்று 8:42 AM

    ENNAKKA

    EN VEETU KATHAIYAI ILLA IRUKKU

    KK

    பதிலளிநீக்கு
  2. Vidhoosh31 மார்ச், 2010 அன்று 9:09 AM

    :) என்னவோ போடா மாதவா!!

    பதிலளிநீக்கு
  3. சுந்தரா31 மார்ச், 2010 அன்று 1:54 PM

    அநேகர் வீட்டுல இதே கதைதான் KK தங்கச்சி :)

    பதிலளிநீக்கு
  4. மதுரை சரவணன்31 மார்ச், 2010 அன்று 11:15 PM

    சோத்தைப் பொங்கினமா
    வீட்டைப் பாத்தமான்னு
    'சிவனே'ன்னு இரு.../
    எதார்த்த வரிகள். வாழ்த்துக்கள்

    பதிலளிநீக்கு
  5. காமராஜ்1 ஏப்ரல், 2010 அன்று 3:39 AM

    ரோடு ரோலருக்குள்
    நசுங்கும் சின்னச்சின்ன மின்மினிகள்.
    நசுக்கப்பட்டவைகளை ஒன்று கோர்த்து
    பொறுமை மாலை போடலாம்.

    எவ்வளவு கஷ்டப்படுத்துறோம் நாங்க?

    பதிலளிநீக்கு
  6. Muruganandan M.K.2 ஏப்ரல், 2010 அன்று 2:23 PM

    பல வீடுகளிலும் இதே கதைதான். உள்ளத்தைத் தொடுமாறு சொல்லியுள்ளீர்கள்

    பதிலளிநீக்கு
  7. சுந்தரா2 ஏப்ரல், 2010 அன்று 3:12 PM

    //Vidhoosh(விதூஷ்) said...
    :) என்னவோ போடா மாதவா!!//

    :) நன்றி விதூஷ்!

    பதிலளிநீக்கு
  8. சுந்தரா2 ஏப்ரல், 2010 அன்று 3:13 PM

    //Madurai Saravanan said...
    சோத்தைப் பொங்கினமா
    வீட்டைப் பாத்தமான்னு
    'சிவனே'ன்னு இரு.../
    எதார்த்த வரிகள். வாழ்த்துக்கள்//

    வருகைக்கும் கருத்துக்கும் நன்றி சரவணன்!

    பதிலளிநீக்கு

கருத்துரையிடுக

இந்த வலைப்பதிவில் உள்ள பிரபலமான இடுகைகள்

தமிழுக்கு வணக்கம்!

-
படம்
தொட்டிலிட்டுத் தாலாட்டி துணையாய்க் கரம்பிடித்து கட்டிலில் கனியமுதாய்க் காதல் மொழி பேசி என்னை உருவாக்கி என்னோடு கலந்துவிட்ட அன்னைத் தமிழுக்கு ஆயிரம் வணக்கங்கள்!!!
மேலும் படிக்கவும்

நான்...இயற்கை பேசுகிறேன்!

-
படம்
எங்கு பார்த்தாலும் புலம்பல் இப்படியா பெய்வதென்ற குமுறல்... வெள்ளம் என்கிறீர்கள் வெறுப்பைக்கொட்டி எழுதுகிறீர்கள்... உள்ளும்புறமும் தண்ணீரென்று ஊரெல்லாம் அங்கலாய்க்கிறீர்கள்... ஆனால், என்ன குற்றம் செய்தேன் நான்? வா வா என்று வருந்தி அழைத்தீர்கள்... வாடுது பயிரென்று வயலில் நின்று விம்மினீர்கள்... கடவுளே, உனக்குக் கண்ணில்லையா? என்று கையை நீட்டிக் கதறினீர்கள்... கடனைக் கட்ட வழியில்லாமல் கடிதம் எழுதிவிட்டுக் கழுத்தில் கயிற்றை மாட்டிக்கொண்டீர்கள்... கோயில் கண்ட இடமெல்லாம் யாகத்தீ வளர்த்தீர்கள், மழைக்காக ஜெபித்தீர்கள், தொழுகையில் அழுதீர்கள்... கழுதைக் கெல்லாம் கல்யாணம் பண்ணிவைத்து வெய்யில் வானத்தை வெறித்து நின்றீர்கள்... மரங்களுக்குப் பதிலாக மாடிவீடாய் அடுக்கிக்கட்டி இறங்கிவந்து அனைவருமாய் கூட்டுப் பிரார்த்தனை செய்தீர்கள்... ஏரிகளில் இடம்வாங்கி எடுப்பாய் வீடுகட்டி ஏசி போட்டு மாளவில்லை எப்போ வரும் மழையென்றீர்கள்... இத்தனையும் கேட்டுவிட்டு எத்தனை தவிக்கிறீர்களென்று, ஐயோ என இரங்கி ஆறுதலாய்ப் பொழிகையில், குளமாகுது ஊரென்று குமுறிக்குமுறி அழுகிறீர்கள்
மேலும் படிக்கவும்

ஜனனம்

-
படம்
அலுத்து உடல்வலிக்க அன்றைய உணவுக்காக உழைத்துத் திரும்பிடும் வறுமைச் சேலைக்காரி... மலையளவு துயரம் மனசினில் புதைந்திருக்க தலைச்சுமையில் முள்விறகு வயிற்றிற்குள் முட்டும்பிள்ளை... அவள் காயாத விறகெடுத்து காய்ந்துபோன வயிற்றோடு அடுப்பைக் கூட்டி உலையேற்றும் இரவுவேளை... கழற்றிப் போட்டுவந்த தலைப்புச் சேலையினில் முடிந்துவைத்த காசுக்குக் குடித்துவந்த அவள் கணவன்... அடுப்பில் உலைகொதிக்க அனலாக மனம்தகிக்க தழலாக வந்துவிழும் சாராய வசவுச்சொற்கள்... எடுத்துக்கொள் கடவுளே இந்தவாழ்க்கை இனியும்வேண்டாம் என்று மனம்குமுற எழுந்தது வயிற்றில்வலி... சுழித்துச் சிதறடித்த வேதனையை விழுங்கிவிட்டு உரக்கக் குரல்கொடுத்தாள் கணவனை அழைப்பதற்கு... போதையின் போர்வையில் புலம்பிக் கிடந்தவனின் காதில் விழாதகுரல் அயலாரை அழைத்துவர அடுப்பின் கணகணப்பில் அரைகுறை இருள்விளக்கில் சிரிப்பை மறந்தவளின் வாழ்க்கையில் ஒளிஉதயம்... வீறிட்டு அழுதபிள்ளை விரல்பூவால் தொடச்சிலிர்த்து மாறியது சோகம் முகிழ்த்தது மென்முறுவல்... பெற்றமகன் முகத்தைப் பெருமையுடன் பார்த்தவேளை அவள் பட்டதுயரமெல்லாம் பஞ்சாகிப் பறந்ததங்கே...
மேலும் படிக்கவும்