அவளை அப்படித்தான் அழைக்கிறார்கள்!

-
பொழுதுபோனதொரு
பின்மாலை நேரம்...
புழுதி மண்டிய
பிள்ளையார்கோயில் தெரு,
விழுது வீசிய
வயல்காட்டு ஆலமரம்,
அடியில் விளையாடி
அழுக்கான பிள்ளைகள்...

கூட்டுக்குத் திரும்புகிற
கூட்டப் பறவைகள்,
மாடுகளை உரசிக்கொண்டு
மடிதேடும் கன்றுகள்,
வேலைவிட்டுத் திரும்புகிற
வேக மனிதர்கள்,
விளம்பரம் வீசுகிற
அவசர வானொலி...

வட்டிப் பணம்கேட்டு
வசவு கக்கும் வசதிக்காரன்
புட்டிக்குப் பணம்கேட்டுச்
சண்டைபோடும் புருஷன்காரன்
சட்டியில் உலைகொதிக்க
உடன் கொதிக்கும் மனசுக்காரி
தீப் பெட்டிக்குப் பசைதடவி
ஒட்டிப்போன உடம்புக்காரி...

ஆகமொத்தம் எல்லாரும்
அழுத்தத்தில் தோய்ந்திருக்க,
பாதி ரொட்டியை
நாய்க்குக் கொடுத்துவிட்டு
மீதியைக் காப்பிக்குள்
முக்கிச் சுவைத்தபடி,
அவள் மட்டும் அங்கே
ஆறுதலாய்ச் சிரித்துக்கொண்டிருந்தாள்...

ஆனால்,
அவளை அங்கே எல்லாரும்
அனாதையென்றும் கிறுக்கியென்றும்
அவதூறு சொல்லுகிறார்கள்!

கருத்துகள்

  1. sathishsangkavi.blogspot.com20 மார்ச், 2010 அன்று 9:24 AM

    //ஆகமொத்தம் எல்லாரும்
    அழுத்தத்தில் தோய்ந்திருக்க,
    பாதி ரொட்டியை
    நாய்க்குக் கொடுத்துவிட்டு
    மீதியைக் காப்பிக்குள்
    முக்கிச் சுவைத்தபடி,
    அவள் மட்டும் அங்கே
    ஆறுதலாய்ச் சிரித்துக்கொண்டிருந்தாள்...//

    மனதில் நிற்கும் கவிதை...

    பதிலளிநீக்கு
  2. சத்ரியன்20 மார்ச், 2010 அன்று 11:36 AM

    //பாதி ரொட்டியை
    நாய்க்குக் கொடுத்துவிட்டு
    மீதியைக் காப்பிக்குள்
    முக்கிச் சுவைத்தபடி,
    அவள் மட்டும் அங்கே
    ஆறுதலாய்ச் சிரித்துக்கொண்டிருந்தாள்...

    ஆனால்,
    அவளை அங்கே எல்லாரும்
    அனாதையென்றும் கிறுக்கியென்றும்
    அவதூறு சொல்லுகிறார்கள்!//

    உண்மையாகவே கவிதை ”குறிஞ்சி ” தான்.

    பதிலளிநீக்கு
  3. vasan20 மார்ச், 2010 அன்று 11:59 AM

    I have not read the Lyric but to visualize the scenery. What a clarity!! , (not just in the mere meaningful words but in its hidden FACTS.)

    பதிலளிநீக்கு
  4. சுந்தரா21 மார்ச், 2010 அன்று 8:59 AM

    Sangkavi said...
    //ஆகமொத்தம் எல்லாரும்
    அழுத்தத்தில் தோய்ந்திருக்க,
    பாதி ரொட்டியை
    நாய்க்குக் கொடுத்துவிட்டு
    மீதியைக் காப்பிக்குள்
    முக்கிச் சுவைத்தபடி,
    அவள் மட்டும் அங்கே
    ஆறுதலாய்ச் சிரித்துக்கொண்டிருந்தாள்...//

    மனதில் நிற்கும் கவிதை...//

    வருகைக்கும் கருத்துக்கும் நன்றி
    சங்கவி!

    பதிலளிநீக்கு
  5. சுந்தரா21 மார்ச், 2010 அன்று 9:00 AM

    சத்ரியன் said...
    //பாதி ரொட்டியை
    நாய்க்குக் கொடுத்துவிட்டு
    மீதியைக் காப்பிக்குள்
    முக்கிச் சுவைத்தபடி,
    அவள் மட்டும் அங்கே
    ஆறுதலாய்ச் சிரித்துக்கொண்டிருந்தாள்...

    ஆனால்,
    அவளை அங்கே எல்லாரும்
    அனாதையென்றும் கிறுக்கியென்றும்
    அவதூறு சொல்லுகிறார்கள்!//

    உண்மையாகவே கவிதை ”குறிஞ்சி ” தான்.

    வாங்க சத்ரியன்!

    மிக்க நன்றி!

    பதிலளிநீக்கு
  6. சுந்தரா21 மார்ச், 2010 அன்று 9:01 AM

    //vasan said...
    I have not read the Lyric but to visualize the scenery. What a clarity!! , (not just in the mere meaningful words but in its hidden FACTS.)//

    thank you so much vasan!

    பதிலளிநீக்கு
  7. க ரா21 மார்ச், 2010 அன்று 4:58 PM

    நல்ல கவிதை.

    பதிலளிநீக்கு
  8. சுந்தரா22 மார்ச், 2010 அன்று 9:08 AM

    //இராமசாமி கண்ணண் said...
    நல்ல கவிதை.//

    முதல் வருகைக்கும் கருத்துக்கும் மிக்க நன்றி ராமசாமி கண்ணன்!

    பதிலளிநீக்கு
  9. சுந்தரா22 மார்ச், 2010 அன்று 9:12 AM

    தமிழிஷ் ல் வாக்களித்த அனைவருக்கும் என் மனமார்ந்த நன்றிகள்!

    நட்பு வட்டத்தில் இணைந்திருக்கும் அனைவருக்கும் என் அன்பான வரவேற்புகள்!

    பதிலளிநீக்கு
  10. காமராஜ்23 மார்ச், 2010 அன்று 6:59 AM

    திடுதிடுவென இழுத்துக்கொண்டு ஓடிப்போய் இறுதியில் கதிகலக்குகிறது எழுத்து. இது கவிதையில்லை இளகிய மனசுக்காரர்களின் உன்னத இலக்கியம். அவ்வளவு வார்த்தைகளையும் மடியில் கொட்டிக் கோர்த்திருக்கிறாய்.அழகிய சவுக்க¡¸.

    பதிலளிநீக்கு
  11. சுந்தரா27 மார்ச், 2010 அன்று 4:32 PM

    //காமராஜ் said...
    திடுதிடுவென இழுத்துக்கொண்டு ஓடிப்போய் இறுதியில் கதிகலக்குகிறது எழுத்து. இது கவிதையில்லை இளகிய மனசுக்காரர்களின் உன்னத இலக்கியம். அவ்வளவு வார்த்தைகளையும் மடியில் கொட்டிக் கோர்த்திருக்கிறாய்.அழகிய சவுக்க¡¸.//

    மிக்க மகிழ்ச்சி :)

    நன்றி அண்ணா!

    பதிலளிநீக்கு

கருத்துரையிடுக

இந்த வலைப்பதிவில் உள்ள பிரபலமான இடுகைகள்

தமிழுக்கு வணக்கம்!

-
படம்
தொட்டிலிட்டுத் தாலாட்டி துணையாய்க் கரம்பிடித்து கட்டிலில் கனியமுதாய்க் காதல் மொழி பேசி என்னை உருவாக்கி என்னோடு கலந்துவிட்ட அன்னைத் தமிழுக்கு ஆயிரம் வணக்கங்கள்!!!
மேலும் படிக்கவும்

நான்...இயற்கை பேசுகிறேன்!

-
படம்
எங்கு பார்த்தாலும் புலம்பல் இப்படியா பெய்வதென்ற குமுறல்... வெள்ளம் என்கிறீர்கள் வெறுப்பைக்கொட்டி எழுதுகிறீர்கள்... உள்ளும்புறமும் தண்ணீரென்று ஊரெல்லாம் அங்கலாய்க்கிறீர்கள்... ஆனால், என்ன குற்றம் செய்தேன் நான்? வா வா என்று வருந்தி அழைத்தீர்கள்... வாடுது பயிரென்று வயலில் நின்று விம்மினீர்கள்... கடவுளே, உனக்குக் கண்ணில்லையா? என்று கையை நீட்டிக் கதறினீர்கள்... கடனைக் கட்ட வழியில்லாமல் கடிதம் எழுதிவிட்டுக் கழுத்தில் கயிற்றை மாட்டிக்கொண்டீர்கள்... கோயில் கண்ட இடமெல்லாம் யாகத்தீ வளர்த்தீர்கள், மழைக்காக ஜெபித்தீர்கள், தொழுகையில் அழுதீர்கள்... கழுதைக் கெல்லாம் கல்யாணம் பண்ணிவைத்து வெய்யில் வானத்தை வெறித்து நின்றீர்கள்... மரங்களுக்குப் பதிலாக மாடிவீடாய் அடுக்கிக்கட்டி இறங்கிவந்து அனைவருமாய் கூட்டுப் பிரார்த்தனை செய்தீர்கள்... ஏரிகளில் இடம்வாங்கி எடுப்பாய் வீடுகட்டி ஏசி போட்டு மாளவில்லை எப்போ வரும் மழையென்றீர்கள்... இத்தனையும் கேட்டுவிட்டு எத்தனை தவிக்கிறீர்களென்று, ஐயோ என இரங்கி ஆறுதலாய்ப் பொழிகையில், குளமாகுது ஊரென்று குமுறிக்குமுறி அழுகிறீர்கள்
மேலும் படிக்கவும்

ஜனனம்

-
படம்
அலுத்து உடல்வலிக்க அன்றைய உணவுக்காக உழைத்துத் திரும்பிடும் வறுமைச் சேலைக்காரி... மலையளவு துயரம் மனசினில் புதைந்திருக்க தலைச்சுமையில் முள்விறகு வயிற்றிற்குள் முட்டும்பிள்ளை... அவள் காயாத விறகெடுத்து காய்ந்துபோன வயிற்றோடு அடுப்பைக் கூட்டி உலையேற்றும் இரவுவேளை... கழற்றிப் போட்டுவந்த தலைப்புச் சேலையினில் முடிந்துவைத்த காசுக்குக் குடித்துவந்த அவள் கணவன்... அடுப்பில் உலைகொதிக்க அனலாக மனம்தகிக்க தழலாக வந்துவிழும் சாராய வசவுச்சொற்கள்... எடுத்துக்கொள் கடவுளே இந்தவாழ்க்கை இனியும்வேண்டாம் என்று மனம்குமுற எழுந்தது வயிற்றில்வலி... சுழித்துச் சிதறடித்த வேதனையை விழுங்கிவிட்டு உரக்கக் குரல்கொடுத்தாள் கணவனை அழைப்பதற்கு... போதையின் போர்வையில் புலம்பிக் கிடந்தவனின் காதில் விழாதகுரல் அயலாரை அழைத்துவர அடுப்பின் கணகணப்பில் அரைகுறை இருள்விளக்கில் சிரிப்பை மறந்தவளின் வாழ்க்கையில் ஒளிஉதயம்... வீறிட்டு அழுதபிள்ளை விரல்பூவால் தொடச்சிலிர்த்து மாறியது சோகம் முகிழ்த்தது மென்முறுவல்... பெற்றமகன் முகத்தைப் பெருமையுடன் பார்த்தவேளை அவள் பட்டதுயரமெல்லாம் பஞ்சாகிப் பறந்ததங்கே...
மேலும் படிக்கவும்