வளர்பிறை வாய்ப்புகள்

-

அழைப்புவந்த வேலைக்கு
அவசரமாய்க் கிளம்பினான்...

வளர்பிறையில் போகலாமென்றாள்
வெத்திலை வாயுடன் பாட்டி;
அமைதியாய் ஆமோதித்தாள்
அடுக்களைப்பக்கமிருந்து அம்மா...

மறைமதிக் காலம்
முழுமையாகக் காத்திருந்து,
வளர்பிறை வந்ததும்
போய்விட்டுத் திரும்பிவந்தான்...

வாசலிலேயே காத்திருந்தது பாட்டி...
வருத்தத்தோடு சொன்னான்,
அமாவாசையில பிறந்த ஒருத்தன்
அந்த வேலையில்
அமர்ந்துவிட்டானென்று...

கருத்துகள்

  1. VELU.G8 மே, 2010 அன்று 5:21 PM

    சரியாக சொன்னீர்கள்

    வாய்ப்புக்களை தவறவிடுவது எவ்வளவு
    தவறு என்பதை உணரவைத்தீர்கள்

    பதிலளிநீக்கு
  2. ராமலக்ஷ்மி8 மே, 2010 அன்று 6:10 PM

    நல்லாச் சொன்னீங்க சுந்தரா.
    அருமை.

    “வரமாய் வாய்ப்புகள்
    தேடி வருகையில்
    வகையாய் பயன்படுத்திக்
    கொள்ளத் தவறினால்
    வானம் பார்த்த பூமியாகவே
    முடிந்து போகிறது வாழ்க்கை”

    இன்னும் பதியாத என் கவிதை ஒன்றின் முடிவு வரிகள்:)!

    பதிலளிநீக்கு
  3. அம்பிகா8 மே, 2010 அன்று 6:21 PM

    அய்யர் வரும் வரை அமாவாசை காத்திருப்பதில்லை என்ற பழமொழியை நினைவு படுத்துகிறது.

    பதிலளிநீக்கு
  4. பாச மலர் / Paasa Malar8 மே, 2010 அன்று 9:55 PM

    நல்ல கவிதை சுந்தரா....இன்னும் அநேகர் இப்படித்தானே இருக்கிறார்கள்.

    பதிலளிநீக்கு
  5. சுந்தரா9 மே, 2010 அன்று 8:42 AM

    //VELU.G said...

    சரியாக சொன்னீர்கள்

    வாய்ப்புக்களை தவறவிடுவது எவ்வளவு
    தவறு என்பதை உணரவைத்தீர்கள் //

    வருகைக்கு மிக்க நன்றி வேலு ஜி!

    பதிலளிநீக்கு
  6. சுந்தரா9 மே, 2010 அன்று 8:43 AM

    //ராமலக்ஷ்மி said...

    நல்லாச் சொன்னீங்க சுந்தரா.
    அருமை.

    “வரமாய் வாய்ப்புகள்
    தேடி வருகையில்
    வகையாய் பயன்படுத்திக்
    கொள்ளத் தவறினால்
    வானம் பார்த்த பூமியாகவே
    முடிந்து போகிறது வாழ்க்கை”

    இன்னும் பதியாத என் கவிதை ஒன்றின் முடிவு வரிகள்:)!//

    நன்றிக்கா!

    கவிதை வரிகள் ரொம்ப நல்லாருக்கு.

    பதிலளிநீக்கு
  7. சுந்தரா9 மே, 2010 அன்று 8:44 AM

    //அம்பிகா said...

    அய்யர் வரும் வரை அமாவாசை காத்திருப்பதில்லை என்ற பழமொழியை நினைவு படுத்துகிறது.//

    வாங்க அம்பிகா, நன்றி!

    பதிலளிநீக்கு
  8. சுந்தரா9 மே, 2010 அன்று 8:45 AM

    //பாச மலர் / Paasa Malar said...

    நல்ல கவிதை சுந்தரா....இன்னும் அநேகர் இப்படித்தானே இருக்கிறார்கள்.//

    ஆமா மலர், எப்பத்தான் புரிஞ்சுக்குவாங்களோ...

    மிக்க நன்றி!

    பதிலளிநீக்கு
  9. ஹுஸைனம்மா10 மே, 2010 அன்று 4:34 PM

    நல்ல மென்மையான நகைச்சுவையுடன்கூடிய செய்தி.

    பதிலளிநீக்கு
  10. Jaleela Kamal13 மே, 2010 அன்று 4:12 PM

    மிகச்சரியான பதிவு.

    பதிலளிநீக்கு

கருத்துரையிடுக

இந்த வலைப்பதிவில் உள்ள பிரபலமான இடுகைகள்

தமிழுக்கு வணக்கம்!

-
படம்
தொட்டிலிட்டுத் தாலாட்டி துணையாய்க் கரம்பிடித்து கட்டிலில் கனியமுதாய்க் காதல் மொழி பேசி என்னை உருவாக்கி என்னோடு கலந்துவிட்ட அன்னைத் தமிழுக்கு ஆயிரம் வணக்கங்கள்!!!
மேலும் படிக்கவும்

நான்...இயற்கை பேசுகிறேன்!

-
படம்
எங்கு பார்த்தாலும் புலம்பல் இப்படியா பெய்வதென்ற குமுறல்... வெள்ளம் என்கிறீர்கள் வெறுப்பைக்கொட்டி எழுதுகிறீர்கள்... உள்ளும்புறமும் தண்ணீரென்று ஊரெல்லாம் அங்கலாய்க்கிறீர்கள்... ஆனால், என்ன குற்றம் செய்தேன் நான்? வா வா என்று வருந்தி அழைத்தீர்கள்... வாடுது பயிரென்று வயலில் நின்று விம்மினீர்கள்... கடவுளே, உனக்குக் கண்ணில்லையா? என்று கையை நீட்டிக் கதறினீர்கள்... கடனைக் கட்ட வழியில்லாமல் கடிதம் எழுதிவிட்டுக் கழுத்தில் கயிற்றை மாட்டிக்கொண்டீர்கள்... கோயில் கண்ட இடமெல்லாம் யாகத்தீ வளர்த்தீர்கள், மழைக்காக ஜெபித்தீர்கள், தொழுகையில் அழுதீர்கள்... கழுதைக் கெல்லாம் கல்யாணம் பண்ணிவைத்து வெய்யில் வானத்தை வெறித்து நின்றீர்கள்... மரங்களுக்குப் பதிலாக மாடிவீடாய் அடுக்கிக்கட்டி இறங்கிவந்து அனைவருமாய் கூட்டுப் பிரார்த்தனை செய்தீர்கள்... ஏரிகளில் இடம்வாங்கி எடுப்பாய் வீடுகட்டி ஏசி போட்டு மாளவில்லை எப்போ வரும் மழையென்றீர்கள்... இத்தனையும் கேட்டுவிட்டு எத்தனை தவிக்கிறீர்களென்று, ஐயோ என இரங்கி ஆறுதலாய்ப் பொழிகையில், குளமாகுது ஊரென்று குமுறிக்குமுறி அழுகிறீர்கள்
மேலும் படிக்கவும்

ஜனனம்

-
படம்
அலுத்து உடல்வலிக்க அன்றைய உணவுக்காக உழைத்துத் திரும்பிடும் வறுமைச் சேலைக்காரி... மலையளவு துயரம் மனசினில் புதைந்திருக்க தலைச்சுமையில் முள்விறகு வயிற்றிற்குள் முட்டும்பிள்ளை... அவள் காயாத விறகெடுத்து காய்ந்துபோன வயிற்றோடு அடுப்பைக் கூட்டி உலையேற்றும் இரவுவேளை... கழற்றிப் போட்டுவந்த தலைப்புச் சேலையினில் முடிந்துவைத்த காசுக்குக் குடித்துவந்த அவள் கணவன்... அடுப்பில் உலைகொதிக்க அனலாக மனம்தகிக்க தழலாக வந்துவிழும் சாராய வசவுச்சொற்கள்... எடுத்துக்கொள் கடவுளே இந்தவாழ்க்கை இனியும்வேண்டாம் என்று மனம்குமுற எழுந்தது வயிற்றில்வலி... சுழித்துச் சிதறடித்த வேதனையை விழுங்கிவிட்டு உரக்கக் குரல்கொடுத்தாள் கணவனை அழைப்பதற்கு... போதையின் போர்வையில் புலம்பிக் கிடந்தவனின் காதில் விழாதகுரல் அயலாரை அழைத்துவர அடுப்பின் கணகணப்பில் அரைகுறை இருள்விளக்கில் சிரிப்பை மறந்தவளின் வாழ்க்கையில் ஒளிஉதயம்... வீறிட்டு அழுதபிள்ளை விரல்பூவால் தொடச்சிலிர்த்து மாறியது சோகம் முகிழ்த்தது மென்முறுவல்... பெற்றமகன் முகத்தைப் பெருமையுடன் பார்த்தவேளை அவள் பட்டதுயரமெல்லாம் பஞ்சாகிப் பறந்ததங்கே...
மேலும் படிக்கவும்