அந்திமழையும் அழகான காதலும்!

-

சட்டென்று வந்திறங்கியது
சாயங்காலத்து மழை...

சுமந்த
சட்டிமண்ணைக் கொட்டியவள்,
வேப்ப மரத்
தொட்டில் பிள்ளையையும்,
விளையாடிய பிள்ளையையும்
கிட்ட அணைத்தபடி
கூரைச் சரிவைத்தேட,

கட்டிய தலைப்பாகையை
கழற்றிப் பிடித்தபடி
மண்வெட்டியை போட்டுவிட்டுக்
கிட்டவந்தான் அவள் கணவன்...

ஒட்டுச் சேலையால்
பிள்ளைகளின் தலைதுடைத்துக்
கட்டியவன் பக்கம்
கனிவாகக் கைநீட்டித்
தொட்டவள் சொன்னாள்
துடைச்சிக்கோ என்று...

தொட்டவளை அருகழைத்துத்
துண்டாலே போர்த்திவிட்டுத்
தோற்றுப்போன தூவாணத்தைத்
துச்சமாக அவன் பார்க்க,

கொட்டுவதை நிறுத்திவிட்டுக்
கலைந்துபோயின மேகங்கள்...
நாளை,
புயலையும் கூட்டிவந்து
அந்தப்
பேரன்பை ரசிப்பதற்கு!

கருத்துகள்

  1. க.பாலாசி20 மே, 2010 அன்று 10:49 AM

    அடடா... பின்றீங்களே.... அன்பையும் காதலையும் பிரிக்க எந்த மழையால்தான் முடியும்...

    அழகு... அருமை.....

    பதிலளிநீக்கு
  2. VELU.G20 மே, 2010 அன்று 10:56 AM

    கவிதை அருமை

    பதிலளிநீக்கு
  3. vasan20 மே, 2010 அன்று 11:59 AM

    நாளை புய‌லின் துணையோடு வரும் துவான‌த்தை
    இந்த‌ இனிய‌ குடும்ப‌ம் எதிர் கொள்ளுமழ‌கைக் காண‌
    காத்திருக்கிறோம். (அடுத்த‌ க‌விதைக்காய்)

    பதிலளிநீக்கு
  4. சுந்தரா20 மே, 2010 அன்று 3:49 PM

    //க.பாலாசி said...

    அடடா... பின்றீங்களே.... அன்பையும் காதலையும் பிரிக்க எந்த மழையால்தான் முடியும்...

    அழகு... அருமை.....//

    வாங்க பாலாசி, நன்றிகள்!

    பதிலளிநீக்கு
  5. சுந்தரா20 மே, 2010 அன்று 3:51 PM

    //VELU.G said...

    கவிதை அருமை//

    வாங்க வேலு ஜி, மிக்க நன்றி!

    பதிலளிநீக்கு
  6. சுந்தரா20 மே, 2010 அன்று 3:53 PM

    //vasan said...

    நாளை புய‌லின் துணையோடு வரும் துவான‌த்தை
    இந்த‌ இனிய‌ குடும்ப‌ம் எதிர் கொள்ளுமழ‌கைக் காண‌
    காத்திருக்கிறோம். (அடுத்த‌ க‌விதைக்காய்)//

    புயல் வருமோ வராதோ, கவிதை கட்டாயம் வரும் :)

    நன்றிகள் வாசன் அவர்களே!

    பதிலளிநீக்கு
  7. ராமலக்ஷ்மி20 மே, 2010 அன்று 6:21 PM

    அருமை சுந்தரா:)!

    பதிலளிநீக்கு
  8. Unknown20 மே, 2010 அன்று 11:12 PM

    அன்பைப் பொழியும் மழையாய் மனையாள்.அழகிய கவிதை பாராட்டுக்கள் சுந்தராக்கா.
    அடிக்கடி மழையில் நனையும் போது “அறிவில்லையா” ன்னு திட்டுவாங்கியதுதான் மிச்சம்.
    உங்க நாத்தனார்கிட்ட இப்போதே காட்டரேன் இக்கவியை :)

    பதிலளிநீக்கு
  9. Radhakrishnan 21 மே, 2010 அன்று 1:50 PM

    :) அசத்தல் அக்கா.

    பதிலளிநீக்கு
  10. சுந்தரா21 மே, 2010 அன்று 1:57 PM

    //ராமலக்ஷ்மி said...

    அருமை சுந்தரா:)!//

    வாங்க அக்கா...நன்றி!

    பதிலளிநீக்கு
  11. சுந்தரா21 மே, 2010 அன்று 2:27 PM

    @பாலன்

    நன்றி பாலன் தம்பி,

    நாத்தனாரோட பதில் என்னன்னும் சொல்லுங்க :)

    @V.Radhakrishnan,

    நன்றிகள் ரங்கன்!

    பதிலளிநீக்கு
  12. சிவஹரி24 மே, 2010 அன்று 6:55 PM

    கவிதை அருமையாய் இருக்கின்றது அக்கா.

    கிராமத்து வாசனை கவிதையில் மலர் தூவி விளையாடியுள்ளது.

    நன்றியுடன்

    சிவஹரி

    பதிலளிநீக்கு
  13. சுந்தரா25 மே, 2010 அன்று 4:14 PM

    நன்றி சிவஹரி :)

    பதிலளிநீக்கு
  14. அப்பாவி தங்கமணி (சஹானா இணைய இதழ்)26 மே, 2010 அன்று 1:06 AM

    அருமையான காதல் கவிதை... சின்ன ஒரு விசியது வெச்சு பெரிய ஒரு காதலை பதிவு செஞ்சுடீங்க... கண் முன்னாடி அந்த காட்சிய பாத்தா மாதிரி தோண வெச்சது தான் பதிவோட வெற்றி... சூப்பர்

    பதிலளிநீக்கு
  15. சாந்தி மாரியப்பன்26 மே, 2010 அன்று 2:07 AM

    அசத்திட்டீங்க சுந்தரா.அந்திமழை கொண்டுவந்ததோ தென்றல்கவிதையை.

    பதிலளிநீக்கு
  16. சந்தனமுல்லை26 மே, 2010 அன்று 11:46 AM

    :-) அழகான கவிதை!

    பதிலளிநீக்கு

கருத்துரையிடுக

இந்த வலைப்பதிவில் உள்ள பிரபலமான இடுகைகள்

தமிழுக்கு வணக்கம்!

-
படம்
தொட்டிலிட்டுத் தாலாட்டி துணையாய்க் கரம்பிடித்து கட்டிலில் கனியமுதாய்க் காதல் மொழி பேசி என்னை உருவாக்கி என்னோடு கலந்துவிட்ட அன்னைத் தமிழுக்கு ஆயிரம் வணக்கங்கள்!!!
மேலும் படிக்கவும்

நான்...இயற்கை பேசுகிறேன்!

-
படம்
எங்கு பார்த்தாலும் புலம்பல் இப்படியா பெய்வதென்ற குமுறல்... வெள்ளம் என்கிறீர்கள் வெறுப்பைக்கொட்டி எழுதுகிறீர்கள்... உள்ளும்புறமும் தண்ணீரென்று ஊரெல்லாம் அங்கலாய்க்கிறீர்கள்... ஆனால், என்ன குற்றம் செய்தேன் நான்? வா வா என்று வருந்தி அழைத்தீர்கள்... வாடுது பயிரென்று வயலில் நின்று விம்மினீர்கள்... கடவுளே, உனக்குக் கண்ணில்லையா? என்று கையை நீட்டிக் கதறினீர்கள்... கடனைக் கட்ட வழியில்லாமல் கடிதம் எழுதிவிட்டுக் கழுத்தில் கயிற்றை மாட்டிக்கொண்டீர்கள்... கோயில் கண்ட இடமெல்லாம் யாகத்தீ வளர்த்தீர்கள், மழைக்காக ஜெபித்தீர்கள், தொழுகையில் அழுதீர்கள்... கழுதைக் கெல்லாம் கல்யாணம் பண்ணிவைத்து வெய்யில் வானத்தை வெறித்து நின்றீர்கள்... மரங்களுக்குப் பதிலாக மாடிவீடாய் அடுக்கிக்கட்டி இறங்கிவந்து அனைவருமாய் கூட்டுப் பிரார்த்தனை செய்தீர்கள்... ஏரிகளில் இடம்வாங்கி எடுப்பாய் வீடுகட்டி ஏசி போட்டு மாளவில்லை எப்போ வரும் மழையென்றீர்கள்... இத்தனையும் கேட்டுவிட்டு எத்தனை தவிக்கிறீர்களென்று, ஐயோ என இரங்கி ஆறுதலாய்ப் பொழிகையில், குளமாகுது ஊரென்று குமுறிக்குமுறி அழுகிறீர்கள்
மேலும் படிக்கவும்

ஜனனம்

-
படம்
அலுத்து உடல்வலிக்க அன்றைய உணவுக்காக உழைத்துத் திரும்பிடும் வறுமைச் சேலைக்காரி... மலையளவு துயரம் மனசினில் புதைந்திருக்க தலைச்சுமையில் முள்விறகு வயிற்றிற்குள் முட்டும்பிள்ளை... அவள் காயாத விறகெடுத்து காய்ந்துபோன வயிற்றோடு அடுப்பைக் கூட்டி உலையேற்றும் இரவுவேளை... கழற்றிப் போட்டுவந்த தலைப்புச் சேலையினில் முடிந்துவைத்த காசுக்குக் குடித்துவந்த அவள் கணவன்... அடுப்பில் உலைகொதிக்க அனலாக மனம்தகிக்க தழலாக வந்துவிழும் சாராய வசவுச்சொற்கள்... எடுத்துக்கொள் கடவுளே இந்தவாழ்க்கை இனியும்வேண்டாம் என்று மனம்குமுற எழுந்தது வயிற்றில்வலி... சுழித்துச் சிதறடித்த வேதனையை விழுங்கிவிட்டு உரக்கக் குரல்கொடுத்தாள் கணவனை அழைப்பதற்கு... போதையின் போர்வையில் புலம்பிக் கிடந்தவனின் காதில் விழாதகுரல் அயலாரை அழைத்துவர அடுப்பின் கணகணப்பில் அரைகுறை இருள்விளக்கில் சிரிப்பை மறந்தவளின் வாழ்க்கையில் ஒளிஉதயம்... வீறிட்டு அழுதபிள்ளை விரல்பூவால் தொடச்சிலிர்த்து மாறியது சோகம் முகிழ்த்தது மென்முறுவல்... பெற்றமகன் முகத்தைப் பெருமையுடன் பார்த்தவேளை அவள் பட்டதுயரமெல்லாம் பஞ்சாகிப் பறந்ததங்கே...
மேலும் படிக்கவும்