ஏனடி இனியவளே?...

-
ஊமையான வார்த்தைகளின்
சோகமான அழுகுரல்
மோதித் தலையணைக்குள்
புதையும் குமுறல்கள்
உன்
தோட்டத்துப் பூக்கள்மட்டும்
என் வீட்டைப் பார்த்திருக்க
நீ மட்டும் ஏனடி
முகம்திருப்பிக் கொள்கிறாய்?

கனத்த விழியிமைகள்
நினைவுகள் கோர்த்தபடி
விரைத்து உறக்கத்தை
துரத்தி விட்டதடி
உரத்த பெருமூச்சின்
உஷ்ணம் பொறுக்காமல்
வீட்டுச் சுவர்கூட
வெம்மையைப் பொழியுதடி...

முற்றத்து நிலவொளியின்
முதிர்ந்த கிரணங்கள்
உன் முத்துச் சிரிப்பழகை
நினைவூட்டிச் சென்றிட
பத்துத் தலைகொண்ட
ராவணன் போலவே
சித்தம் மயங்கவைத்தாய்
ஏனடி இனியவளே?...

கருத்துகள்

  1. Radhakrishnan 22 ஏப்ரல், 2008 அன்று PM 6:06

    மிகவும் அழகிய கவிதை.

    பதிலளிநீக்கு
  2. சுந்தரா2 மே, 2008 அன்று AM 9:30

    இடைவிடாமல் வந்து கவிதை படித்துப் பின்னூட்டம் தரும் உங்களுக்கு ஆயிரம் நன்றிகள் ரங்கன்.

    பதிலளிநீக்கு

கருத்துரையிடுக

இந்த வலைப்பதிவில் உள்ள பிரபலமான இடுகைகள்

நான்...இயற்கை பேசுகிறேன்!

-
படம்
எங்கு பார்த்தாலும் புலம்பல் இப்படியா பெய்வதென்ற குமுறல்... வெள்ளம் என்கிறீர்கள் வெறுப்பைக்கொட்டி எழுதுகிறீர்கள்... உள்ளும்புறமும் தண்ணீரென்று ஊரெல்லாம் அங்கலாய்க்கிறீர்கள்... ஆனால், என்ன குற்றம் செய்தேன் நான்? வா வா என்று வருந்தி அழைத்தீர்கள்... வாடுது பயிரென்று வயலில் நின்று விம்மினீர்கள்... கடவுளே, உனக்குக் கண்ணில்லையா? என்று கையை நீட்டிக் கதறினீர்கள்... கடனைக் கட்ட வழியில்லாமல் கடிதம் எழுதிவிட்டுக் கழுத்தில் கயிற்றை மாட்டிக்கொண்டீர்கள்... கோயில் கண்ட இடமெல்லாம் யாகத்தீ வளர்த்தீர்கள், மழைக்காக ஜெபித்தீர்கள், தொழுகையில் அழுதீர்கள்... கழுதைக் கெல்லாம் கல்யாணம் பண்ணிவைத்து வெய்யில் வானத்தை வெறித்து நின்றீர்கள்... மரங்களுக்குப் பதிலாக மாடிவீடாய் அடுக்கிக்கட்டி இறங்கிவந்து அனைவருமாய் கூட்டுப் பிரார்த்தனை செய்தீர்கள்... ஏரிகளில் இடம்வாங்கி எடுப்பாய் வீடுகட்டி ஏசி போட்டு மாளவில்லை எப்போ வரும் மழையென்றீர்கள்... இத்தனையும் கேட்டுவிட்டு எத்தனை தவிக்கிறீர்களென்று, ஐயோ என இரங்கி ஆறுதலாய்ப் பொழிகையில், குளமாகுது ஊரென்று குமுறிக்குமுறி அழுகிறீர்கள்
மேலும் படிக்கவும்

தமிழுக்கு வணக்கம்!

-
படம்
தொட்டிலிட்டுத் தாலாட்டி துணையாய்க் கரம்பிடித்து கட்டிலில் கனியமுதாய்க் காதல் மொழி பேசி என்னை உருவாக்கி என்னோடு கலந்துவிட்ட அன்னைத் தமிழுக்கு ஆயிரம் வணக்கங்கள்!!!
மேலும் படிக்கவும்

மழைக்காலத்து மலர்கள்!

-
படம்
மழைக் காலத்து மலர்கள்! மெல்ல மழை விலக, வானவில் தோரணத்தை வளைத்துக் கட்டியது வானம்... அதன், வண்ணக் கலவையில் எண்ணம் மயங்கிப்போய், அதில், கொஞ்சத்தைத் திருடியது குளிர்ந்த மழைக்காற்று... கன்னமிட்ட வண்ணத்தைக் கறைபடாமல் ஒளித்துவைக்க, நல்ல இடம் தேடி நாளெல்லாம் அலைந்தது... காட்டுச் செடிகளின் கன்னத்தை வருடிவிட்டுக் கேட்டு இடம்வாங்கிக்  கிளைகளுக்குள் புகுந்தது... வாரிச் சுருட்டிய வண்ணக் கலவையை வேருக்கு வெகு அருகில் புதைத்துவிட்டு எழுந்துவர, தன்னை வருடிய காற்றின்மேல் காதலுற்று, சில்லென்று பூத்துச் சிரித்தது பூக்காடு!               ***
மேலும் படிக்கவும்